Kiedy forma fundamentów jest już gotowa i podkład z chudego betonu jest stabilny, przystępujemy do ułożenia zbrojenia.
W przypadku modelowego domu wg projektu E-221 przewidziane zostało zbrojenie prętami #12mm ze stali zbrojeniowej AIIIN, ze strzemionami #8mm. Należy zwrócić uwagę aby pręty były odtłuszczone, bez oblodzenia i łuszczących się nalotów. Nieznaczna korozja nie jest zagrożeniem dla zbrojenia.
Podczas wylewania betonu należy dopilnować, aby nie nastąpiło rozdzielenie składników mieszanki oraz żeby wypełniła ona dokładnie obrys ławy. Mieszankę zależnie od konsystencji wylewać można z wysokości nie większej niż 50 cm, gdy jest ona ciekła, oraz do 3 m, gdy jest w stanie gęsto plastycznym. Następnie wylany beton musi zostać zagęszczony. Jeśli jest wystarczająco rzadki, posłużyć się można tzw. „sztychowaniem”, czyli nakłuwaniem masy prętem stalowym i dodatkowo opukując boki szalunku. Gdy mamy do czynienia z masą gęstą, trzeba zastosować wibrowanie. Wibrator zanurzony w mieszance nie może dotykać zbrojenia ani szalunku. Docelowo z wylanej mieszanki powinno zostać usunięte powietrze, a górna powierzchnia powinna pokryć się zaczynem cementowym. Górną płaszczyznę ławy wyrównujemy i wygładzamy.
Wykop został wykonany i kolejnym etapem jest wykonanie posadowienia budynku.
I jest to etap niezwykle istotny!
Rolą fundamentu jest przekazanie na grunt wszystkich działających na dom obciążeń (ciężaru własnego, obciążeń użytkowych, obciążenia wiatrem i śniegiem), w taki sposób aby nie przekroczyć nośności podłoża i wytrzymałości materiałów. Powinien zapewnić równomierne i minimalne osiadanie oraz stateczność konstrukcji, a także zabezpieczyć obiekt przed zawilgoceniem. Tak ważny element budynku powinien być uważnie zaprojektowany przez konstruktora z odpowiednimi uprawnieniami. Szczęśliwie w przypadku domu jednorodzinnego przeważnie daje się uniknąć niespodzianek i koniecznych korekt projektu, które zazwyczaj pojawiają się w przypadku skomplikowanych, wielkokubaturowych obiektów.
Zakup działki – klucz do sukcesu
Ponad dwa lata temu, została zakupiona działka pod inwestycję, początkowo nie z myślą o realizacji E-domu Modelowego. Działka jest zlokalizowana na obszarze NATURA 2000 oraz jest objęta ochroną konserwatorską układu urbanistycznego, co z góry narzuciło konieczność uzyskania pozwolenia na budowę, a nie uzyskania zgłoszenia. Na szczęście, jak przeczytacie w naszych wcześniejszych wpisach https://www.e-domy.pl/blog/budowa-domu-jednorodzinnego-pozwolenie-czy-zgloszenie/, jesteśmy akurat zwolennikami takiego rozwiązania.
Ławy czy płyta fundamentowa – które z tych rozwiązań lepiej sprawdzi się w domu jednorodzinnym? W artykule kontynuujemy porównanie dwu rodzajów fundamentowania, wskazujemy czym się różnią, a w czym są podobne.
Płyta fundamentowa lepiej sprawdza się:
Pełni ona nie tylko rolę fundamentu przenoszącego obciążenia na grunt. Jest również podłogą, gdyż wykonuje się ją pod całym budynkiem. Płyta fundamentowa ma zazwyczaj grubość 20-30 cm, czasem pod ścianami nośnymi lub pod kominem jest grubsza. Zbrojenie płyty fundamentowej stanowi siatka z drutu. Główne zbrojenie układa się: w przęsłach – górą, a pod ścianami – dołem, na odwrót niż w płycie stropowej. Oprócz zbrojenia głównego pojawia się też zbrojenie konstrukcyjne.
Fundamenty w domach jednorodzinnych projektujemy zazwyczaj w postaci tradycyjnych ław lub rzadziej – płyty fundamentowej. Inwestorzy często obawiają się ław fundamentowych, myśląc, że taki sposób posadowienia spowoduje nierównomierne osiadanie budynku i w konsekwencji pękanie ścian. Natomiast płyta uważana jest za bardziej stabilny sposób posadowienia, odporny na nierównomierne osiadanie. Czy tak jest naprawdę? Czym te rozwiązania różnią się od siebie?
c.d.
Strop Teriva wykonuje się zupełnie inaczej niż strop żelbetowy monolityczny. Mamy tutaj bowiem do czynienia z różnymi elementami: prefabrykowanymi belkami (które są głównym elementem nośnym stropu), betonowymi pustakami (będącymi wypełnieniem stropu) oraz betonem lanym na budowie.
Występują różne rodzaje stropów Teriva, które różnią się między sobą:
Jaki strop wybrać? – to pytanie zadaje sobie niejeden inwestor planujący budowę domu jednorodzinnego. W technologii tradycyjnej murowanej zazwyczaj musimy zdecydować, czy ma to być strop żelbetowy monolityczny, czy Teriva. Czym różnią się te stropy, jak je wykonać i wreszcie – który jest lepszy? Na te pytania częściowo odpowiadamy w dzisiejszym artykule.
Stropy żelbetowe monolityczne są wykonywane w całości na budowie, natomiast stropy Teriva są gęstożebrowymi stropami prefabrykowano-monolitycznymi, co oznacza, że na budowę dostarcza się poszczególne elementy stropu, które w trakcie robót są scalane w jedną konstrukcję. To podstawowa, ale nie jedyna różnica między nimi.
Kontynuujemy wątek pozwolenie na budowę vs zgłoszenie.
Kolejna i najważniejsza różnica pomiędzy zgłoszeniem budowy domu a pozwoleniem dotyczy zmian w projekcie.
W trakcie budowy domu możemy zechcieć wykonać pewne roboty inaczej niż przewiduje projekt. Część z nich prawo budowlane kwalifikuje jako istotne odstępstwo od zatwierdzonego projektu, a część jako nieistotne. Do istotnych zmian zaliczamy np. zmianę długości, szerokości czy wysokości budynku. O tym czy zmiana jest istotna, decyduje projektant, dlatego nie omawiamy szczegółowo tych odstępstw.
Planujesz budowę domu jednorodzinnego i nie wiesz, czy złożyć wniosek o pozwolenie czy zgłoszenie? Sprawdź, czym różnią się te procedury. Dowiedz się, czy aby na pewno korzystniejsze jest zgłoszenie budowy domu.
Od kiedy weszły w życie przepisy umożliwiające budowę domu jednorodzinnego na zgłoszenie, wielu inwestorów chce realizować inwestycję właśnie w oparciu o tę procedurę. Na pierwszy rzut oka wydaje się bowiem, że ma ona same zalety, a przede wszystkim jest szybsza od tradycyjnego pozwolenia. Rzeczywistość jest zupełnie inna. Zgłoszenie budowy domu jednorodzinnego tak naprawdę niewiele różni się od pozwolenia na budowę, a czasem może się okazać rozwiązaniem gorszym. Dlaczego?